1.14 Jeremiah Crichton

Om het maar eerlijk te zeggen, dit is niet een van mijn favoriete afleveringen. Sterker nog, ik zal tot seizoen 4 moeten wachten om een aflevering te zien die ik nog minder mag. Hetgeen betekent dat je met seizoen 2 en 3 gebakken zit Alles is relatief, wanneer het Farscape betreft kan zelfs een minder geslaagde aflevering je nog het een en ander vertellen over de eenzaamheid aan de top.

Toch is het jammer dat uitgerekend deze aflevering teleursteld. Hij was bedoeld als een hommage aan de film Jeremiah Johnson, een film die zowel Ben Browder (John Crichton) als DK (de producer) op hun lijstje hebben staan van meest favoriete films. (hij staat ook op de mijne, maar dat is van minder belang ).
Jeremiah Crichton verschild totaal van Jeremiah Johnson. De uitgebeelde karakters en hun werelden zijn niet echt te vergeleken of uit te wisselen. Crichton is een zelfbewuste, soms dwangmatige prater die strandt op een achtergebleven, achteraf gelegen planeet, terwijl Johnson, die zijn toevlucht genomen had tot de wildernis van de Rocky Mountains om daar rust en bezinning te zoeken na de waanzin van de Amerikaanse Burgeroorlog, amper twee woorden sprak wanneer hij het met een af kon.
Er zijn een paar overkomsten, enkele details, maar die komen onlogisch of zwak over.

Het begon goed. Crichton werd het zat, was iedereen zat, deed zijn best om iedereen tegen zich in het harnas te jagen en ging vervolgens een blokje om. Hij kreeg meer ruimte dan waarom hij verlegen zat. Dat krijg je met 'aardse ongein'. Moya maakt plotseling een sterresprong, noodzakelijk geworden door Crichton's verzuim, terwijl Crichton zelf aan het toeren is in zijn module. Aan zijn lot overgelaten, althans dat denkt hij.
Titelrol, en einde van het interessanste gedeelte.
Het is ongeveer drie maanden later. Crichton heeft zijn module op een strandje gekwakt, of een wel zeer gelukkige noodlanding gemaakt, en een baard gefokt. Een baard die sprekend lijkt op die van Robert Redford in Jeremiah Johnson. Het blijkt dat de anderen drie maanden naar hem gezocht hebben, ondanks het risico Peacekeepers tegen het lijf te lopen (ik heb wat tegen de vertaling Vredestichters - Anton). Dat komt wat onwaarschijnlijk over en wordt geacht verklaard te zijn met D'Argo's schuldgevoel.

Ik kan het niet helpen maar ik heb vraagtekens bij deze aflevering. Waarom schoor Crichton zich niet? De mannen waren allemaal baardeloos of hadden messen, dus onmogelijk was het niet. Nouja, we weten waarom; Robert Redford. Maar het komt wat onlogisch over.
Waarom ging hij niet bij de plaatselijk bevolking wonen? Als hij hun leefwereld niet wilde verstoren, waarom dan niet wat verder weg getrokken? Wat voor alternatief had hij eigenlijk?
Laat ik hier maar bij laten, ik wil niet de indruk wekken dat ik deze aflevering aan het afkraken zou zijn.

Er was een interessante scheiding. De mannen kwamen naar beneden, de vrouwen bleven aanboord van Moya en gingen op de technische toer. Dat leverde weer zo'n fraaie one-liner op: "Ik kan het niet geloven, maar ik heb Crichton nodig." Rygel kreeg de kans om weer even Dominar te zijn, wat hem prima afging zolang hij vertroeteld werd. Toen het erom ging spannen en hij een toespraak moest houden om zich uit een lastig parket te praten, faalde hij. Toch merkwaardig, ik geloof niet dat ik Rygel eerder om woorden verlegen heb zien zitten.

Tot slot. Wanneer Crichton ontdekt welk mirakel er van Rygel verwacht werd en hem het slechte nieuws gaat vertellen, groet hij hem met de woorden "Hakuna matata, masata". 'Hakuna matata' is Swahili en is een begroeting. Letterlijk betekent het: geen probleem. Was dit een grapje of een foutje?
Aan het eind vraagt D'Argo aan Crichton "Was het alle moeite waard [mens]?" Dit komt rechtstreeks uit de film Jeremiah Johnson. Evenals Crichton's antwoord. "Welke moeite?" Hakuna matata.

Anton

PS. Geheel mee oneens? Gewoon reageren!

ik ben er niet geheel mee oneens, ik vond dit ook een mindere aflevering.. Maar het lijkt mij niet verstandig om die verglijking met jeremiah johnson te maken.. Ik heb hem zelf niet gezien, maar aan het verhaal te zien dat anton geschreven had leek het mij om twee hele verschillende tijdperken..

Dus er zullen niet veel overeenkomsten zijn.. En die er zijn die moeten dan ook weer worden aangepast aan de serie Farscape zelf.. Ik kan het niet precies zeggen zoals ik het bedoel, maar misschien begrijp je het zo wel.. De originele versie is bijna altijd beter.

Maar afgezien daarvan vond ik dit ook een mindere aflevering.. ik vond het een tamelijk voorspelbaar verhaal, alleen dat rygel daar aanbid werd, was voor mij een leuke wending..

En trouwens volgens mij werkte elektrische apparatuur daar niet en is crichton daarom neergestort.. het is alweer een tijdje dat ik hem gezien heb dus kan fout zijn...

grtz

Deze aflevering heb ik nog niet gezien, maar ik let er nu wel op......

lepel schreef : ... Maar het lijkt mij niet verstandig om die verglijking met jeremiah johnson te maken.. Ik heb hem zelf niet gezien, maar aan het verhaal te zien dat anton geschreven had leek het mij om twee hele verschillende tijdperken..

Dat klopt, twee verschillende tijdperken, twee verschillende werelden. Ik vergelijk die twee ook niet met elkaar, maar vind dat de elementen, die ze vanuit Jeremiah Johnson genomen hebben en in Jeremiah Crichton geplaatst hebben om die link te leggen, ongelukkig, kunstmatig en onnodig zijn en het verhaal niet ten goede komt.

De originele versie is bijna altijd beter.

Helemaal mee eens.

En trouwens volgens mij werkte elektrische apparatuur daar niet en is crichton daarom neergestort.. het is alweer een tijdje dat ik hem gezien heb dus kan fout zijn...
grtz

Dat klopt. Maar om een niet werkende module te parkeren op een strandje van 3 meter breed in de buurt van (de enige?) nederzetting op die planeet vond ik verrekte knap (lees ongeloofwaardig)!

Anton

helemaal mee eens, maar aangezien ik Jeremiah johnson niet heb gezien heb ik van die ongelukkige link ook geen last...

maar over het algemeen een mindere aflevering!!